Schoolvakantie

Het is zomer, op de kalender kan de maand juni alweer worden omgeslagen en dan is het ook in Turkije juli. De schoolvakanties in sommige delen van Nederland en Duitsland zijn begonnen, en dat is te merken ook! Ho eens even Van Wegen, je zat toch in Gaziantep, heel ver weg van biertjes op zaterdagmiddag in de voetbalkantine en van rookverbod in café en restaurant? Jazeker, en daar zit ik de komende maand nog, maar ik heb de laatste dagen opvallend veel Duitse en Nederlandse nummerborden gesignaleerd in het straatbeeld alhier. En dat op bijna 4000 km (rij)afstand van Nederland.

Nederlandse en Duitse kentekens dus, en dan hebben we het natuurlijk niet over de familie De Vries en de familie Müller die hier het toerisme een handje helpen. Het gaat om families die luisteren naar namen als Yilmaz en Demirel en die op bezoek gaan bij familie. Familie dus, heel belangrijk hier in (dit gedeelte van) Turkije. Is een kwestie van cultuur, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om een paar keer per week (of vaker nog, elke dag!) mijn neven, nichten, achternichten, oudtantes en de hele rataplan tegen te komen. Dat is hier dus heel anders. Geregeld is er bezoek, of er komt weer iemand bij de ILS (mijn stageplaats) aangewipt die bijna even oud is als de neef van de baas (een collega van mij) maar die dan zijn zus d'r zoon blijkt zijn, ofzoiets, ik ben het spoor onderhand redelijk bijster geraakt.

Goed, mijn laatste maand hier dus. Jullie willen natuurlijk weten of ik jullie mis hè, haha. En ik zal jullie een al dan niet bevredigend antwoord geven: Ja, ik mis jullie! Ik heb het hier wel een beetje gezien. Ben hier nu ruim 3 maanden en mijn sociale leven heeft toch een fikse devaluatie achter de rug. Hoogtepunt bestaat hier uit een zondagmiddag op het platteland bij de ouders van 'n student (heel mooi daar overigens, en ik kom er helemaal tot rust...) of ergens een ijsje eten in de stad. Allemaal hartstikke goed bedoeld, maar een gezelligheidsdier als ik gaat zoiets niet veel langer trekken dan een aantal maanden. Ik hoop bij terugkomst in de polder toch op een flinke upgrade wat betreft gezellig doen en lekker ongedwongen ergens een biertje weghappen. Een terrasje pakken zonder dat je er alleen zit... In Gaziantep zit men normaal gesproken niet met een biertje in de buitenlucht, zoals ik in één van mijn eerdere bijdragen al heb gememoreerd.

En als je op het terras zit, mag je nog iets te roken opsteken ook! Niet dat ik rook, jullie kennen me, maar in de Nederlandse kroeg kun je voortaan niet meer uit de voeten met je pakje sigaretten. Het is voor de verstokte roker dus hopen op een mooie lange zomer die nog een verlenging krijgt in september en oktober of langer nog middels een Indian Summer. Je ziet, ik ben aardig op de hoogte. Geen kunst meer in dit tijdperk van internet. Kun je nagaan dat het nog maar 10 jaar geleden is dat internet helemaal niet zo algemeen was, en nog maar ietsje langer dat vrijwel niemand een internetaansluiting had. Een wereld zonder internet, nauwelijks meer voor te stellen.

Terug naar de rookvrije horeca... Het rookverbod in Nederland dus, ben benieuwd of dat een verandering van sfeer brengt in de uitgaansgelegenheden. Ik heb de overgang niet meegemaakt, wel raar als ik straks terug ben en er wordt nergens meer in de kroeg gerookt. Van mij had het niet per se gehoeven, ik vind het ook wel gemoedelijk om af en toe een sigaartje op te steken. Gewoon gezellig, met een paar vrienden. Ik realiseer het me nog niet helemaal, maar ook dat gaat helaas niet meer. Hier in Turkije schijnt het rookverbod volgend jaar ook te worden ingevoerd, al moet eerst de huidige regering maar eens afwachten of die er tegen die tijd überhaupt nog zit.

Trouwens, sigaretten zijn hier erg voordelig, dus mocht ik nog iemand blij kunnen maken met een paar pakjes peuken dan verneem ik dat uiteraard graag. Voor de rest heb ik hier sinds terugkomst uit Syrië niet al te vele bijzondere dingen meegemaakt. Heb wel een aanvaring gehad met m'n baas. Waar gaan alle ruzies over? Precies, over doekoe. Ik was er namelijk achter gekomen dat het vooraf afgesproken maandelijkse bedrag dat ik hier betaal om te wonen (400 Turkse lira, oftewel zo'n 200 euro) precies overeenkomt met het bedrag dat m'n baas en z'n vriendin over dezelfde periode aan huur betalen. Kortom, je zou kunnen stellen dat ik in m'n eentje de huur ophoest. En ik meen mij ook heel helder te herinneren dat ik toch echt alleen de aansluitingskosten voor internet volledig voor m'n rekening zou nemen en dat ik dan vervolgens de ene helft en m'n baas de andere helft van de internetkosten zou betalen. Niet dus... bovendien verdien ik hier al geen euro, dus ik kom zeker niet rijk terug uit het Turkse. Hoe dan ook, het is vooralsnog een hele nuttige ervaring geweest, en die laatste paar weken zit ik hier ook nog wel uit, don't worry!