Dolmuş

Iedereen die wel eens in Turkije is geweest kent ze misschien wel: die kleine busjes die overal door de stad rijden om mensen van A naar B te brengen, de dolmuş. Gaziantep heeft ongeveer een miljoen inwoners en de dolmuş is er een belangrijke schakel in het openbaar vervoer. Echter, ik vind de dolmuş soms behoorlijk çok götü, oftewel: klote. Normaal gesproken ga ik lopend - meestal alleen of de heen- of de terugreis - of ik rij een keer met de baas mee. Maar soms heb je haast - er is voetbal op tv! - en ga je met de dolmuş. De dolmuş dus, dat is vervoer voor een prikkie (zo'n 60 cent) en voor dat geld word je als in een blik sardientjes op vier wielen door de straten van Gaziantep geloodst.

De dolmuş in Gaziantep is hoofdzakelijk blauw met een beetje wit, telt hooguit 20 zitplaatsen en rammelt aan alle kanten. Het is er meestal loeiheet en stampvol. Bij binnenkomst ga ik meestal staan, aangezien er vaak allang geen zitplaats beschikbaar meer is. Vervolgens probeer ik zonder enige bewegingsvrijheid - de dolmuş is werkelijk helemaal volgepakt - mijn rechterhand naar m'n rechterbroekzak te verplaatsen om m'n portemonnee te pakken. Een uiterst moeizaam proces met 40 tot 50 mensen in een busje dat slechts 20 zitplaatsen telt. Voordeel is wel dat je niet languit gaat, hoe onbehouwen de chauffeur zich ook een weg door het rampzalige verkeer heen slingert.

De hier altijd fel schijnende zon, het destructieve rijgedrag van de doorsnee dolmuşbestuurder en een vracht alles lijdzaam ondergaande Turken zorgen normaliter voor een weinig aangename rit. En er is altijd wel iemand die knoflook heeft gegeten. Als mijn neus mij niet bedriegt wordt het sowieso hoog tijd dat Axe® een schepje bovenop haar marketingactiviteiten in dit gedeelte van Turkije doet, maar dat geheel terzijde. Als je je bestemming hebt bereikt, roep je dat je eruit wilt en dan stopt het krakkemikkige koekblik ook ogenblikkelijk, stukje service! Vervolgens stap je - indien mogelijk - compleet geradbraakt naar buiten.

Op deze manier werd ik vanavond rond een uur of 19:30 uur lokale tijd (bij jullie in Nederland is het meestal een uurtje vroeger) min of meer veilig voor m'n appartement afgezet. En ik had het meteen gezien: geen stroom! De lichten brandden niet in de meeste winkels... Onmiddelijk schoot door mijn hoofd: Verdorie, geen stroom, Nederlands elftal, klote-elektriciteit in Turkije ook altijd! Gelukkig doet de stroom het inmiddels weer, en Roemenië en Frankrijk schijnen er een erg saaie pot van gemaakt te hebben. En yes, het gaat helemaal goedkomen want ik lees net dat Boulah in de basis staat! Bier en chips ingeslagen, en nu maar hopen dat de elektriciteitsvoorziening het houdt. Hup Holland, ik heb het gevoel dat het helemaal goed gaat komen! Haha, kennelijk word je chauvinistisch van een paar maanden in het Turkse.

Update: Jaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!! Dit is fantastisch, ik had al zo'n voorgevoel!!! Normaal had ik nooit zo'n positief gevoel over Oranje vlak voor een eerste wedstrijd, maar ditmaal wist ik het zeker. Finale: Portugal-Nederland, ik zeg het jullie alvast maar! Heb ik ook ingevuld voor m'n EK pool. En oh ja, de stroom is dus niet uitgevallen!